z okazji katarzynek
29 listopada zaprosiliśmy mieszkańców Nowego Targu na wykład Pani Barbary Słuszkiewicz z okazji katarzynek. Tym razem tematem spotkania były ważne miejskie symbole Herb i Ratusz.


Pani Barbara Słuszkiewicz w interesujący sposób przybliżyła uczestnikom wykładu pt. Herb, Ratusz Nowego Targu atrybuty miasta na przestrzeni wieków - historię patronki świętej Katarzyny Aleksandryjskiej i najważniejszej budowli w mieście. 

Herb

Święta Katarzyna Aleksandryjska wg. legendy była panną, córką króla Kurtosa, pochodziła z Aleksandrii. Otrzymała gruntowne wykształcenie w wielu dziedzinach nauki, słynęła z urody. Gdy na rozkaz cesarza Maksencjusza miała złożyć bogom ofiary - odmówiła, odważnie broniąc wiary w jedynego Boga. Przed licznym gronem filozofów i retoryków, którzy mieli zbić jej argumenty - udowodniła prawdziwość wiary chrześcijańskiej. Po okrutnych torturach, głodzie i mękach została ścięta. Jej kult był bardzo rozpowszechniony w średniowieczu. Była patronką zakonu katarzynek, Nowego Targu, adwokatów, filozofów chrzęści-jańskich, kolejarzy, kołodziejów, młynarzy, modystek, mówców, literatów, powroźników, prządek, stowarzyszeń literackich, studentów, szwaczek, uczonych, woźniców, zecerów, uniwersytetów. Jest w herbie wielu miast: Nowego Targu, Działdowa, Dzierzgonia, Góry k. Wrocławia, Niebylca k. Rzeszowa, Rudna, Bytowa.

Zaprezentowano pieczęcie na których zamieszczono wizerunek św. Katarzyny, od najwcześniej datowanego odcisku pieczęci miasta Nowego Targu pochodzącego z 1404 roku do roku 1938 oraz zabytkowe herby miasta ze zbiorów muzeum.

Ratusz

Najstarsza informacja źródłowa o budynku nowotarskiego ratusza pochodzi z początku XVII w., ale jego istnienie sięga lokacji Nowego Targu w 1346 roku przez Kazimierza Wielkiego. Zgodnie bowiem z prawem magdeburskim, które było podstawą założenia miasta, musiał powstać budynek stanowiący siedzibę jego władz.

Pierwszy zachowany opis ratusza pochodzi z lustracji przeprowadzonej w 1767 roku. "...nakryty dachem gontowym i otoczony wokół drewnianymi podcieniami, wspartymi na słupach" 

Budynek ten spłonął podczas pożaru w 1784 roku i  nie został szybko odbudowany. Komisja miejska podejmowała próby znalezienia odpowiedniej kamienicy na siedzibę ratusza miejskiego. W tym czasie został opracowany projekt techniczny piętrowego ratusza, który zachował się w źródłach archiwalnych i pochodził z 1843 roku. Budowa trwała około trzech lat i zakończyła się przed 1850 rokiem.

Piętrowy Ratusz był miejscem, gdzie urzędowały władze miejskie z urzędnikami i burmistrzem na czele, radni, tam mieściła się też sala rady miejskiej, pomieszczenia syndyka nowotarskiego magistratu, kancelaria, kasa miejska, hipoteka ksiąg gruntowych. W piwnicach urządzono pomieszczenia na areszty. Budynek Ratusza był podpiwniczony, murowany jednokondygnacyjny. Po powołaniu Józefa Podkanowicza na burmistrza, we wrześniu 1886 roku, rozpoczęto prace nad gruntowną przebudową i budowę dwukondygnacyjnego nowego ratusza, który zachował się do dziś.

Wszystkich zainteresowanych historią rynkowych kamieniczek nr 10 i 11 zapraszamy do Muzeum na kolejne spotkanie z Panią Barbarą Słuszkiewicz 17 stycznia 2013 r.